Hey {{ first_name }} 👋,

In 2008 richtte ik Androidworld op - vol overtuiging dat Android de toekomst was. Tien jaar heb ik die site gerund, elke nieuwe Android-telefoon getest en de ontwikkelingen gevolgd. Tot ik uiteindelijk overstapte naar een iPhone. En weet je wat het gekke is? Het voelt helemaal niet als verraad.

De grote Android vs iPhone oorlog die jarenlang woedde? Die is eigenlijk allang voorbij. Beide platforms doen inmiddels 95% hetzelfde, alleen net iets anders. Maar waarom kiezen mensen dan nog steeds zo bewust voor Team Android of Team iPhone?

Duik er maar in 👇

De verschillen tussen Android en iPhone waren ooit enorm. In 2010 had Android widgets, kon je apps uit andere bronnen installeren, en had je keuzevrijheid in browsers. iPhone was een gesloten systeem waar je alleen kon doen wat Apple wilde. Of je moest jailbreaken, dan had je meer opties. Wilde je helemaal alles uit je toestel halen, dan kon je je Android-telefoon rooten en een custom ROM flashen (CyanogenMod ❤️). Dan was alles mogelijk

Die tijd is voorbij. iPhone heeft nu widgets, je kunt je standaard browser wijzigen, en er zijn meer aanpassingsmogelijkheden. Android heeft betere beveiliging gekregen, consistentere updates, en een strakker ontwerp.

Het verschil tussen een Samsung Galaxy S25 en een iPhone 16? Allebei nemen ze fantastische foto's, hebben een vlotte interface, en draaien alle apps die je nodig hebt. Voor de gemiddelde gebruiker zijn het gewoon twee verschillende manieren om hetzelfde te doen.

Ook de app-winkels zijn vergelijkbaar geworden. Waar vroeger vaak nieuwe apps eerst op iPhone verschenen, komen ze nu meestal gelijktijdig uit. De kwaliteitsverschillen zijn minimaal.

Er zijn wel nog verschillen. Groot, klein, maar ze zijn er zeker nog.

iPhones maken foto's die er natuurlijk uitzien - kleuren zoals je oog ze ziet. Samsung en andere Android-merken maken vaak foto's die er spectaculairder uitzien - levendigere kleuren, meer contrast.

Google Pixel heeft weer een eigen aanpak met computationele fotografie. Welke je beter vindt is echt een kwestje van smaak - beide benaderingen hebben hun voordelen.

Apple's kracht zit in hoe alles samenwerkt. AirPods die automatisch schakelen tussen je iPhone, iPad en Mac. Foto's die direct op al je apparaten verschijnen. Dat ecosysteem is echt goed, maar je zit er ook aan vast.

Android geeft je meer keuze. Verschillende merken, verschillende interfaces, verschillende prijsklassen. Je kunt je foto's opslaan waar je wilt, je eigen launcher installeren, apps uit andere bronnen halen.

Een iPhone uit 2020 krijgt nog steeds de nieuwste iOS-updates. Bij Android hangt het af van je fabrikant. Samsung belooft nu 7 jaar updates, Google Pixel ook. Maar een goedkope Android-telefoon krijgt vaak maar 2 jaar updates.

Voor langetermijn gebruik wint iPhone hier nog altijd.

Apple heeft privacy als marketingstrategie omarmd. App Tracking Transparency, on-device verwerking, privacy labels in de App Store. Ze verdienen geld aan hardware, niet aan je data.

Google verdient wel geld aan data, maar heeft ook sterke privacy-features toegevoegd. Android geeft je vaak meer controle over individuele app-permissies. Het verschil is kleiner geworden, maar nog steeds merkbaar.

Het grootste verschil zit in de prijzen. Een iPhone begint bij € 500 voor het basismodel, maar loopt snel op naar € 1500+. Android heeft toestellen vanaf € 100 tot € 1500+.

Die goedkopere Android-telefoons zijn niet alleen voor mensen met een klein budget. Een telefoon van € 300 kan prima foto's maken en alle apps draaien die je nodig hebt. Apple heeft geen equivalent voor die prijsklasse.

Wat ik fascinerend vind: mensen zijn nog steeds irrationeel loyaal aan hun platform. "Ik ben een Android-persoon" of "Ik gebruik alleen Apple-producten" - alsof het een identiteit is.

In Amerika is dit nog extremer door de groene vs blauwe tekstballonnen. iPhone-gebruikers zien Android-gebruikers als goedkope alternatief, groepsapps werken niet goed samen. Het creëert echte sociale druk.

In Nederland is dit minder erg omdat we meer WhatsApp gebruiken. Maar ik merk nog steeds dat mensen hun keuze verdedigen alsof ze een voetbalclub hebben gekozen. Zelf gebruik ik op mijn iPhone nooit iMessage, maar er zijn mensen die zweren erbij.

De realiteit? Voor 90% van de mensen maakt het platform niet uit. Je belt, appt, maakt foto's, gebruikt sociale media. Dat werkt op beide platforms prima.

Na tien jaar Androidworld runnen ben ik overgestapt naar iPhone. Niet uit onvrede met Android - mijn favoriete telefoon aller tijden was de Nexus 5. Pure Android, fantastisch design, en alles werkte gewoon. Maar ik werd nieuwsgierig naar wat ik miste.

Wat ik fijn vind aan iPhone: de betrouwbaarheid. Goede vraag. De samenwerking vooral. Ik werk al heel lang (ook tijdens mijn Androidworld-tijd) op een Mac. Ik gebruik Airpods (en de Sony WH-1000XM6) en heb een aantal abonnementen lopen. Geen echte goede reden om bij Apple te blijven. Maar toch ga ik dit jaar weer de nieuwe iPhone kopen.

Wat ik mis van Android: het aanpassen. Meer mogelijkheden, soms een wat betere navigatie. Betere notificaties en zo zijn er nog wel een aantal dingen.

Het gekke? Na een paar weken went het. Je leert de iOS-manier van werken en het gaat vanzelf. Het is niet beter of slechter dan Android - gewoon anders.

ALS ik een Android-toestel zou kopen, zou dat op dit moment zeker een Pixel zijn. Standaard-Android, veel updates en tegenwoordig de nodige (soms handige) AI-functies.

De grote smartphone-oorlog is voorbij omdat beide partijen hebben gewonnen. Android en iPhone zijn allebei volwassen, betrouwbare platforms geworden die doen wat je verwacht.

Kies een iPhone als je eenvoud en ecosysteem belangrijk vindt. Kies Android als je meer controle en keuze wilt. Maar kies vooral niet op basis van merktrouw of wat anderen zeggen - beide werken prima in 2025.

En voor mij? Met iPhone ben ik tevreden, maar niet bekeerd. Als er een leuke Android uitkomt, stap ik misschien weer over. Dat is het mooie van volwassen platforms - switchen is geen drama meer.