17 verdwenen tech-producten die iedereen mist

Hey {{ first_name }} 👋,

Vorige week hadden we het over verdwenen merken en kreeg ik zoveel leuke reacties! Vooral jullie suggesties om dit ook te doen met verdwenen producten kwamen vaak voorbij.

Dat hoef je maar één keer te zeggen. Vandaag duiken we in tech-producten die ooit onmisbaar waren, maar nu volledig uit ons leven verdwenen zijn. De lijst is wat lang geworden, maar ik bleek het erg leuk te vinden, herinneringen op te halen 👌.

Van cassettebandje tot Google Glass - welke herken jij nog?

Duik er maar in 👇

Elk van deze gadgets was ooit "the next big thing". Ze beloofden ons leven te veranderen, en dat deden ze vaak ook. Maar door betere alternatieven, slechte timing of gewoon pech verdwenen ze weer in de techgeschiedenis.

Sommige waren te vroeg voor hun tijd, andere werden verslagen door slimmere concurrenten. Wat ze gemeen hebben? Ze legden allemaal de basis voor de technologie die we nu gebruiken.

In 1979 veranderde Sony alles met de Walkman. Voor het eerst kon je onderweg naar je eigen muziek luisteren zonder anderen te storen. Het apparaat draaide op twee AA-batterijen en speelde cassettebandjes af via lichte koptelefoons van 45 gram.

Philips had al in 1963 de compactcassette uitgevonden, maar Sony maakte het écht populair.

De laatste officielle Walkman met cassette werd tot 2010 verkocht. Maar de opkomst van CD's, en later MP3-spelers en smartphones, maakte cassettes langzaam overbodig. Productie van nieuwe bandjes stopte grotendeels rond 2012.

In 1984 lanceerde Sony de Discman als opvolger van de Walkman. Plotseling had je geen last meer van dat vervelende spoelen en kreeg je veel betere geluidskwaliteit. Een CD kon 74 minuten muziek bevatten, tegen 45 minuten per kant van een cassette.

Het nadeel? Als je hard bewoog sloeg je CD over. En die Skip Protection werkte maar half.

Net als de Walkman werd de Discman geleidelijk vervangen door MP3-spelers. Waarom 20 CD's meenemen als één kleine speler duizenden nummers kan opslaan?

Begin jaren 80 woedde er een echte oorlog tussen drie videosystemen. Sony's Betamax had betere kwaliteit, Philips' Video 2000 was technisch het geavanceerdst (je kon de band omdraaien!), maar JVC's VHS won.

Waarom won VHS? Simpel: langere opnametijd (2-3 uur vs 1 uur), goedkoper, en JVC gaf licenties aan andere fabrikanten. Sony hield Betamax te lang voor zichzelf.

DVD's betekenden in 2000 het begin van het einde. In 2016 stopte de laatste fabrikant (Funai) met VHS-recorders maken. Betamax hield het wel langer vol - Sony stopte ook pas in 2016 met cassettes maken na 40 jaar, maar er waren nog enkele fabrikanten die kleinschalig doorproduceerden.

Vóór USB-sticks waren er diskettes. Die kleine vierkante schijfjes van 3,5 inch konden maar 1,44 MB opslaan - minder dan één hoge-resolutie foto van je telefoon nu.

Toch waren ze revolutionair. Je kon bestanden meenemen, software installeren, en data opslaan buiten je computer. Het klikkende geluid en het lipje dat je kon verschuiven voor schrijfbeveiliging - wie kent het niet? Hier heb ik heel vaak mee ‘gespeeld’.

CD-ROM's, USB-sticks en het internet maakten diskettes overbodig. De laatste computer met diskettestation werd rond 2010 verkocht.

In de jaren 90 was een pager het summum van belangrijkheid. Het kleine apparaatje piepte wanneer iemand je nodig had, waarna je naar de dichtstbijzijnde telefooncel moest rennen om terug te bellen.

Pagers hadden hun eigen code-taal: 143 betekende "I love you", 07734 ondersteboven was "hello". Het was de voorloper van sms'en.

Toen mobiele telefoons betaalbaar werden, verdwenen pagers snel. Waarom zou je iemand een code sturen als je direct kon bellen?

In 1996 introduceerde Bandai een klein eivormig apparaatje dat je leven zou overnemen: de Tamagotchi. Met drie knopjes moest je je digitale huisdier voeren, vermaken en schoonmaken.

Het probleem? Je kon het nooit uitzetten. Vergat je het 10 minuten te voeren, dan was je Tamagotchi dood. Op school, tijdens vakantie - het maakte niet uit.

Na de rage in de jaren 90 probeerde Bandai het opnieuw in 2004. En nu, in 2025, zijn ze weer populair bij nostalgische millennials. De verkopen verdubbelden tussen 2022 en 2023.

De Furby was een harig robotdiertje dat "leerde" en zijn eigen taal sprak. In het begin sprak het alleen Furbish, maar gaandeweg leerde het Nederlands. Tenminste, dat leek zo.

Kinderen waren er gek op, ouders werden er gek van. Het ding ging soms 's nachts spontaan aan en begon te praten..

Hasbro bracht in 2023 nieuwe Furby's uit - met een uitknop! De technologie is veel beter, maar de nostalgie blijft hetzelfde.

Nintendo bracht in 1998 iets unieks uit: een camera voor je Game Boy. Het kon zwart-wit foto's maken van 128x112 pixels - 2000 keer slechter dan je telefoon nu.

Je kon foto's bewerken, stickers toevoegen en zelfs afdrukken met de Game Boy Printer. Het was speelgoed, maar ook een voorproefje van mobiele fotografie.

Tegenwoordig zijn vintage Game Boy Camera's gewild bij verzamelaars. En er zijn nog steeds mensen die er creatieve projecten mee doen.

In 2001 veranderde Apple alles met de iPod. Steve Jobs beloofde 1000 nummers in je zak, en hij had gelijk. Met zijn iconische clickwheel en strakke design werd het niet alleen een muziekspeler, maar een lifestyle-product.

Die witte oordopjes waren overal. Je zag ze in de trein, op straat, op school. De iPod was cool.

De iPhone betekende het begin van het einde. Waarom een apart apparaat dragen als je telefoon hetzelfde kon? De laatste iPod Classic werd in 2014 verkocht, na 13 jaar van muzikale revolutie.

De Nokia 3310 werd een legende door drie dingen: onverwoestbaarheid, batterijduur van een week, en Snake. Het verhaal gaat dat je er een spijker mee in de muur kon slaan.

126 miljoen stuks werden er verkocht. Iedereen had er één, wilde er een, of kende iemand die er een had.

Nokia bracht in 2017 een moderne versie uit die verrassend goed verkocht. Blijkbaar missen mensen de eenvoud van een telefoon die gewoon belt en sms't.

Voor smartphones waren er PDA's (Personal Digital Assistants). De Palm Pilot was de eerste die echt werkte. Met een stylus kon je agenda, contacten en notities bijhouden op een zwart-wit touchscreen.

Het Graffiti handschrift-systeem was tricky maar verslavend als je het eenmaal onder de knie had.

De Palm Pilot legde de basis voor alles wat daarna kwam: touchscreens, stylussen, apps, synchronisatie met je PC. Steve Jobs noemde het een inspiratie voor de iPhone.

Voor de iPhone was BlackBerry dé zakelijke telefoon. Met zijn fysieke QWERTY-toetsenbord en push-email was het perfecte zakelijke communicatie.

"BlackBerry thumb" werd een echt fenomeen - pijnlijke duimen van teveel typen. Maar het was het waard voor directe email en BBM (BlackBerry Messenger).

BlackBerry kon niet meekomen met touchscreens en apps. In 2016 stopte het bedrijf met het maken van eigen telefoons. Een van de grootste tech-ondergang verhalen ooit. Maar misschien komt hij terug, misschien… (Dit bespreek ik in mijn laatste podcast: Iets met Tech)

Iomega's Zip Drive beloofde het probleem van te kleine diskettes op te lossen. Met 100MB (later 250MB en 750MB) kon je eindelijk grote bestanden meenemen.

Grafisch ontwerpers waren er gek op. Een Photoshop-bestand paste er precies op.

Het probleem? CD-R's werden snel goedkoper en konden 650MB. Waarom €20 betalen voor een Zip-disk als een CD-R €1 kostte?

Plotseling kon iedereen CD's en DVD's maken. Mix-CD's voor je vrienden, back-ups van je bestanden, eigen films branden. De HP 4020i uit 1995 voor € 1000 maakte dit mogelijk.

Branden duurde eerst 80 minuten voor één CD. Later werd het 1,5 minuut voor 52x snelheid.

Netflix, Spotify en USB-sticks maakten het branden van schijfjes overbodig. Waarom een CD maken als je alles kunt streamen?

Google's slimme bril beloofde augmented reality voor iedereen. Berichten in je gezichtsveld, foto's maken met knipperen, navigatie zonder naar je telefoon kijken.

Voor $ 1500 kreeg je een glazen prisma dat informatie in je oog projecteerde. Het voelde futuristisch.

Het probleem? "Glassholes" konden stiekem foto's maken, de batterij ging snel leeg, en de samenleving was er niet klaar voor. Restaurants en bioscopen verboden Google Glass.

Google Glass verdween in 2014, maar leeft voort in bedrijfstoepassingen. Het was gewoon 10 jaar te vroeg voor zijn tijd. Zelf heb ik deze ook nog een tijdje gebruikt, maar… Enthousiast ben ik er niet van geworden.

Na Avatar's bioscoopsucces dachten fabrikanten dat iedereen 3D thuis wilde. Samsung, LG, Sony - iedereen maakte 3D-televisies.

Met speciale brillen kon je thuis van 3D-films genieten. Het leek de toekomst.

Het probleem? Die brillen waren vervelend, er was weinig 3D-content, en het effect was thuis lang niet zo indrukwekkend als in de bioscoop. Binnen 6 jaar waren alle fabrikanten ermee gestopt.

Google probeerde Facebook te verslaan met Google+. Betere privacy, Circles voor groepen, en integratie met alle Google-diensten.

Het had alles wat Facebook miste, maar één ding ontbrak: je vrienden. Niemand verliet Facebook voor een betere sociale netwerk zonder social.

Na 8 jaar van proberen gaf Google het op. Google+ werd in 2019 gesloten na een datalek van 500.000 profielen. Het werd vooral herinnerd als meme van lege sociale netwerken.

Van deze 17 verdwenen tech-legendes heeft elk zijn eigen verhaal van opkomst en ondergang. Sommige waren gewoon te vroeg voor hun tijd, andere werden verslagen door betere alternatieven.

Het grappige is dat veel van deze "mislukte" producten de basis legden voor wat we nu gebruiken. Zonder de Walkman geen Spotify, zonder de Palm Pilot geen iPhone, zonder Google Glass geen Apple Vision Pro.

Welke van deze gadgets heb jij gebruikt? En welke mis je het meest? Ik ben benieuwd naar je nostalgische tech-herinneringen!